Kunstenaar Arne Quinze vindt de openbare ruimte opnieuw uit

Van street art tot openbare kunst: Arne Quinze’s verlangen om zich artistiek uit te drukken.

Arne Quinze | The Beautiful Dreamer | Paris

Arne Quinze werd geboren in 1971 in het Vlaamse Gewest en bracht zijn jeugd door midden in de natuur en het platteland. In 1980, na de scheiding van zijn ouders, volgde hij zijn moeder en verhuisde naar Brussel. Hij ontdekt een grijze stad, vol beton, bijna zielloos… Een grote teleurstelling voor hem, maar die hem uiteindelijk naar de wereld van de kunst leidt. Het was tijdens deze periode, op 14-jarige leeftijd, dat hij graffiti begon te maken en het leven terug in de stad bracht. Hij tagt wagons, schildert treinen en laat vooral mensen reageren! Zo kreeg hij de trigger voor zijn carrière als kunstenaar: hij wilde mensen samenbrengen en hen aanmoedigen om te communiceren. 

Hij heeft dit doel bereikt, want zijn projecten zijn te zien in de grootste steden van de wereld. Arne Quinze maakt houten constructies, beeldhouwwerken, schilderijen, tekeningen en andere grootschalige installaties die sociale interactie, verstedelijking en diversiteit bevorderen. Van Dubai tot Sao Paulo geeft hij op artistieke wijze uiting aan zijn optimisme voor sociale cohesie. 

Talrijke monumentale projecten hebben zijn carrière gestimuleerd en hem tot een belangrijke artistieke figuur gemaakt, waaronder zijn beeldhouwwerk Uchronia in de woestijn van Nevada. Een enorme verzameling houten planken, 30 meter hoog en 60 meter breed, die hij in 2006 in brand stak om overgang en vernieuwing te symboliseren.

Arne Quinze | Uchronia | Nevada USA | Dave-Bruel

Hij vermenigvuldigt nu zijn projecten en stelt zijn werken tentoon op prestigieuze plaatsen, waaronder het Museum voor Schone Kunsten van Mons in 2021. In 2022, op de 59e Biënnale van Venetië, zal hij zijn nieuwste sculptuur Lupine onthullen, die de kracht van de natuur belichaamt. De Vlaamse kunstenaar is ook eregast op de Brafa in 2022. Van 19 tot 26 juni presenteert hij schilderijen, beeldhouwwerken, geluidsinstallaties en het ontwerp van het tapijt voor deze editie..

Arne Quinze | Lupine Centaurea | Mons | Dave Bruel

Openbare ruimte omtoveren tot openluchtmuseum

“Steden als openluchtmusea – het klinkt als een idealistische droom, maar ik streef ernaar die te verwezenlijken. Een publiek confronteren dat dagelijks door kunst wordt omringd. Kunst heeft een positieve invloed op mensen en hun persoonlijke ontwikkeling: het verbreedt hun horizon en maakt hen toleranter ten opzichte van verschillen in de samenleving”. 

De Belgische kunstenaar pleit ervoor dat cultuur niet binnenshuis wordt opgesloten, maar zich naar buiten verspreidt zodat iedereen haar kan heroveren en van haar schoonheid kan genieten. Zijn installaties zijn geïntegreerd in de openbare ruimte om in te grijpen in het dagelijkse leven. Op die manier creëren zij een andere dynamiek voor de stedelijke ontwikkeling. “Het openbaar gebied moet een culturele plaats in de ruimste zin van het woord kunnen worden. Aan het begin van zijn carrière begon hij met het zoeken naar steden die openluchtmusea konden worden.

Arne Quinze | Stilt house Mumbai | Dave Bruel

Enkele jaren later bloeiden de gigantische installaties van Arne Quinze op in de stadscentra van België, Frankrijk, Duitsland, Brazilië, de Verenigde Staten en China; onconventionele openbare werken die elke perceptie van het stedelijke landschap tarten. Onder hen: De Sequentie, een sculptuur, als een gigantische brug van beton en oranje hout, 80 m lang en 15 m hoog, die de beweging van de stad vertegenwoordigt en de ontmoeting tussen verschillende culturen symboliseert (Brussel, 2008)..

Arne Quinze | Sequence | Bruxelles

De constructies en beeldhouwwerken van Arne Quinze zijn het resultaat van talrijke ontmoetingen met de ongebreidelde schoonheid van de natuur. Hij gebruikt zijn tuin als model. In zijn werken stelt de kunstenaar de maatschappij voor als een staaltje van de natuur. Hij stelt de monocultuur aan de kaak en roept op tot het behoud van diversiteit en pluralisme, experimenten en kruisingen. “Tijdens mijn vele reizen heb ik gemerkt dat waar monoculturen beginnen, de natuurlijke wilde bloemenvelden verdwijnen. De prachtige wilde lupine, zelf slachtoffer van deze culturen, is mijn bondgenoot geworden bij het terugbrengen van diversiteit in onze samenleving. Hij groeit vrij in mijn tuin tussen andere wilde bloemen en is mijn inspiratiebron voor mijn olieverfschilderijen en metalen beeldhouwwerken.”

Mensen samenbrengen, verwondering opwekken en reacties uitlokken: het uiteindelijke doel van zijn onconventionele kunst

Door de openbare ruimte en de natuur met elkaar te verzoenen, door het mooie met het duistere te vermengen of door met de conventies van de stadskunst te breken, wil Arne Quinze interacties uitlokken. Mensen stoppen voor de werken, worden toeschouwers en delen hun emoties met anderen: er ontstaat een samenhang. Dit publiek vertegenwoordigt de houten planken die voor de bouw werden gebruikt, die vóór de installatie afzonderlijk waren, en vervolgens aan elkaar werden gekoppeld om een geheel te vormen. Wat Arne Quinze drijft is het geloof in een idealistische samenleving waarin iedereen communiceert, deelt en interacteert. 

En om dit project uit te voeren, exposeert hij installaties met organische vormen en explosieve kleuren die vrolijkheid bieden. “Ik zou willen dat het een verenigende deugd heeft. De essentiële principes die in zijn werk terugkeren zijn het gebruik van hout en elektrische, fluorescerende kleuren. De kunstenaar monteert dan alles op een precieze manier. Elke plaatsing van planken wordt bestudeerd om mensen samen te brengen en ontmoetingen te creëren. Zijn grootschalige projecten zijn zo ontworpen om de kijker te grijpen.

Arne Quinze | Erysimum | Dave Bruel

De artiest gaat zelfs zo ver dat hij bij het publiek een gevoel van gemis creëert. Hij cultiveert bewust efemere kunst: “De leegte die achterblijft nadat de installatie is verwijderd, is groter dan de leegte ervoor. Op het moment van de installatie is het werk onderhevig aan positieve en negatieve kritiek, maar eenmaal toegeëigend demonstreert het publiek om het te behouden.

Door tegen de norm in te gaan, creëert Arne Quinze openheid, een sterke dialoog en een brug tussen verschillende culturen en mensen.